کشف الغمه فی معرفة الائمه

این کتاب به زبان عربی و در دو جلد چاپ و منتشر شده است. مؤلف آن بهاءالدین علی بن عیسی اربیلی از مردم شهر اربل در نزدیکی موصل و شمال عراق، در یک خانواده کرد شیعه متولد شده است. او مردی دانشمند بوده و در بغداد اقامت داشته و در سال 693 هجری از دنیا رفته است.
اربلی کتاب کشف الغمه را در تاریخ چهارده معصوم تألیف کرده، و چون در زمان زوال دولت بنی‏عباس بوده و دیگر شیعه آن وحشت را از متعصبان نداشته است، لذا او در این کتاب بحث از امیرالمؤمنین علیه‏السلام را بیش از سایر ذوات مقدسه‏ی چهارده معصوم علیهم‏السلام نگاشته است؛ به این معنی که 400 صفحه از جلد اول کتاب فقط درباره‏ی آن حضرت است به طوری که خود می‏گوید مقید بوده درباره‏ی هر کدام از چهارده معصوم نخست روایات اهل تسنن را بیاورد و بعد روایات شیعه را تا استدلال به آن نزد مخالفان محکمتر باشد.
در شرح حال حضرت ابا عبدالله الحسین علیه‏السلام و قیام آن حضرت و آمدن به کربلا و شهادت حضرت و یاران باوفایش بیشترین مطلب را از کتابهای اهل تسنن آورده است. زیرا سنیان اهمیتی به نقل شیعه در ماجرای شهادت خامس آل عبا نمی‏دادند، و او برای الزام خصم این کار را کرده است.
به هر حال همان مقدار که او وقایع کربلا را نقل کرده کتابش در مقتل امام شهید جزو مآخذ است و علمای ما به آن استناد جسته‏اند.
مقولات او درست و قابل قبول است و چیزی که نادرست باشد در آن نیست.